 |
| Apokrif bir tavırdır bu, çok anlamlı |
Elimde sahafdan
aldığım bir betik. Ankara’dan edinmişim/edindim. “Tuğralar” bu betiğin adı,
yeniden dikkatle okuyorum. Neden dikkatle okuyorum, neyi arıyorum bu kitapta,
unuttuğum dizeleri mi, akşamleyin düşe yazan bir iletinin yanıtını mı?
“Serin kuşu
sabahın, acılı ve tek düze
Açılan sessiz
bir yaprak gibi, gündüze”
Her varoluşun
bir sorusu vardır elbette, belki sabahı, belki akşamı. Belirsiz gök, duyulmayan
ses. Özlemle buradayım demeli belki de…
Öyle gelip
gidiyorsun ya
Kendime
küsüyorum ve uzaklara, konuşamadıklarıma
Yanıtı
bulamıyorum, kitaba sarılıyorum, gece Akdeniz ve Kış.
Tuğralar: E.
Batur, Tan Yay. 1985
