Sürgün olmak ilgi çekici bir kavramdır. Bizim Cumhuriyet tarihinde ve öncesinde bu sürgünlerimiz çoktur. Hatta "hars" adı verilen ve günümüzde Milliyetçiliğin Medinetül Fazıla'sı olan yekpare kavram bu sürgünler sayesinde oluşur az çok. İşte içeride kendini sürgün olarak hisseden "Ecemgiller" öncesi "Vatan yahut Silistre"ler hep bir "gavur" icadı ola gelmiştir.
Günümüzde ise avucumuza baktığımızda "Poetika"nın dışarlıklı duruşu Postmodern zamanlara göz kırpar hale mi gelmiştir. İşte biliyoruz da bilmezden geliyoruz diyenleri duyar gibiyim. Kaç kişi bu "yahudilik"ten nasibini aldı...
Bir de bu gerilimi arttıran 'hiper kovucu' süren kişiler mi var ne, şiirden anladığını varsayan. Ben anlamam "şiir"den ama "tarihin "sarışınını karaşını"nı eyü bilürüm. Yek Duruş!
Şiirin SoundCloud hali:
