Sabırsızlıkla ona cümleler kurmaktan çekiniyorum. Sonra oradan buradan bir bahane buluyorum. Başkası mümkün değil! Olur da beni beğenmez diye, her cümlem boşa gitmesin diye kendime ilkeler koyuyorum. Onunla gidilmesi gereken bir yol mesela en önemli ilkemdi. Ancak bunu beğenmemiş olacak ki, bütün mesajlarım birden yanıtsız kaldı. Göğsümün üzerine çöken ve bir türlü gitmeyen halimle kalktım. On km'lik bir koşunun ardından, dünyanın hareket ettiğini fark ettim! Kısa bir süre bu ruh halinde dolaştım. Tekrar belirsizliğe kendimi bıraktım, derin bir mavi boğazımda dolaşıyor, bu, yazımın Tanrıçası olarak geri dönüyor, yalnız bir şeyleri aşamam, onsuz bu olası değil, ne kadar neredeyim!
Bir kedinin hevesi gibi davranmak çok zor!
