O sesleniyor, bir iletiyle
böyle diyor İngiliz botanik bahçesi
kışın ve yemyeşil
kışın ve gülmeyen ben
yeni ay kadar pürüzsüz bir geceden seslenen
seslenen, güneşsiz bir bahçeden.
Tanrıyla mesafe korku ve
her tarafı dövmeli birinin ispatı ve
Sabit oğlu Numan.
Sonunda anlıyorum mantığı
soyut bir dengeyi kollarken.
Ayın ilk hali pürüzsüz, ay var mı
sahiden? Dolunay, bir krater, gördüm
onda selviler, selviler kadar uzak
Bir allemende, bir çocuğun ağlaması
Bir Assange belgesi, hepsinden yaşlıyım ben.
Not: Bu şiir Adana Tüyap Fuarı'nda (2010) bir etkinlikte seslendirildi...
